O elfach słów kilka

Te'eshat fayra moreith! , czyli "Niechaj magia Wam sprzyja". Tak bowiem brzmi powitanie Gwiezdnych Elfów w świecie Rayfaen, a tutaj zajmę się przybliżeniem Wam obu ras elfów zamieszkujących świat "Sagi o Szmaragdowym Mieczu".

Zacząć jednak wypadałoby od historii elfów, jako że jest to najstarsza humanoidalna i zarazem tworząca ważniejszą cywilizację rasa w całym Rayfaen(co za oryginalność, nieprawdaż?). Otóż, po stworzeniu świata, które opiszę w oddzielnym temacie(podobnie jak historię Rayfaen, świat sam w sobie i takie tam), pierwsze pokolenie bogów(w tym Hekais, "Matka Wszelkiej Magii", której esencja później podzieliła się na dwójkę rywalizujących bogów- Heccaylę i Tairidana) zesłało elfy na świat materialny pod postacią błyskawic. Na początku "Moreith- aluren", czyli "Dzieci Czarów", były pozbawionymi fizycznej postaci duchami podobnymi driadom i nimfom, ale znacznie potężniejszymi. Jednak nowy świat oznaczał nowe pokusy, i astralni protoplaści elfów zaczęli przybierać z czasem coraz bardziej fizyczną postać, dalej jednak pozostając bardzo charakterystycznymi istotami. Charakteryzowała je ciemno- bądź jasnofioletowa, niebieska lub błękitnawa skóra, jarzące się jak błędne ogniki, duże oczy, szpiczaste uszy i włosy o kolorach u ludzi niespotykanych. Tak do dziś wyglądają Elfy Gwiezdne(które są rasą roślejszą od ludzi, chociaż występują ogromne różnice między drobnymi Gwiezdnymi Elfkami, a wysokimi mężczyznami), zamieszkujące puszczę Thaveldrasill. Rzecz jasna, w dawniejszych czasach, kiedy największymi wrogami Morieith- aluren były plemiona orków zielonych i szarych, bandy potworów i źli przedstawiciele rodzaju smoczego, a nie było jeszcze ani ludzi, ani krasnoludów, elfy zamieszkiwały także tereny dzisiejszej Karavesii, Loylathenne(jest to nazwa poelficka) czy nawet północne Hangarath. Stepy dalej na wschód i ziemie na północ za to zdominowane były przez wspomniane bestie(diabłoszczury, wielkie pająki czy potwory, które w ludzkich językach nie mają określeń) i bandy orków, olbrzymów oraz trolli, które walczyły także między sobą.
Ma się rozumieć, Dzieci Magii także nie tworzyły jednego, spójnego państwa- pierwotne klany elfów z Thaveldrasill były zjednoczone pod berłem króla Argellina(przodka obecnie panującej królowej Lunarieth) i dzięki swemu zżyciu z przyrodą ukształtowały stereotyp "klasycznego elfa", ziemie dzisiejszej Karavesii za to nosiły nazwę Federacji Łuku i Pieśni, luźnego związku wędrujących, elfich enklaw i wiosek myśliwskich.
Wyższy poziom rozwoju cywilizacyjnego osiągnęli ich kuzyni z północy, którzy osiedlili się na wyspie Crystalsun(dawniej Caadei' Lelareth, do dziś używane przez elfów) i w położonej za morzem, skutej lodem krainie Nordaemar("Kraj, gdzie Matka Stroi się w Biel", a samo sformułowanie pochodzi z najdawniejszego elfickiego dialektu). To tam rozwinęła się architektura związana z budownictwem kamiennym i niezależnym od lasów, powstawały całe miasta, a budynki tamtejszych elfów był arcydziełami architektury- podobnie jak ich obrazy czy rzeźby zresztą. W Thaveldrasill za to jednymi aż tak prężnie rozwijającymi się kierunkami były poezja i muzyka, w których jednak Dzieci Magii z Crystalsun i Nordaemar nie ustępowały im zbytnio. Uwidaczniał się podział cywilizacyjny między elfami, który później doprowadził do kryzysu i wojny.
Zaczęło się od wezwania bogini Hekais, która ściągnęła elity wszystkich elfickich państw, rzekomo pod pretekstem "objawienia im prawdy nad prawdami". Kiedy władcy Moreith- aluren, Seorhos z Thaveldrasill, królowa Maladyell z Crystalsun, Arbonen z północnego Nordaemaru i Fereilon z południowego, a także władcy z Federacji przybyli do Ovinnan Galath, świątyni, gdzie Hekais miała się im ukazać, napotkali parę bogów o przeciwnych poglądach. Heccaylę i Tairidana, zrodzonych z pierwotnej bogini. Para ogłosiła, że Dzieci Magii mają prawo wybierać między rozwojem, systematyką i urbanizacją, a naturą, poezją i życiem pod gwiazdami. Rzecz jasna, Crystalsun i północny Nordaemar od razu wybrały opcję Tairidana, czyli pierwszą. Za to Thaveldrasill i większość państewek i klanów Federacji opowiedziała się za poglądami Heccayli, także dlatego, by udowodnić mieszkańcom Crystalsun, że "dzikusy"(jak zwali ich kuzyni z północy) także coś potrafią. Bogowie, wysłuchawszy opinii elfickich władców, odesłali ich za pomocą swej magii do pałaców. Kiedy zostali sami, rozpoczęli walkę w świecie materialnym, której skutkiem było zniszczenie obszaru wokół świątyni Ovinnan Galath. (dziś są tam Moczary Molmegorm),a także wyzwolenie potężnej fali energii, która dosięgła każdego elfa na Rayfaen. I tak oto zwolennicy Heccayli pozostali w swej starej postaci, a podążający za Tairidanem przybrali nową- nie byli już tak potężni fizycznie, stali się drobniejsi i niżsi, skóra stała się podobna naszej, acz delikatniejsza, a włosy nowy rodzaj elfów mógł mieć w dowolnym kolorze(z takich, jakie mają ludzie- tyle, że bardziej intensywnych). Te nowe, "tairidańskie" elfy to dzisiejsze Elfy Kryształowe, nazwane tak ze względu na swoją architekturę, sztukę i wygląd.
Zaraz potem zaczęła się wielka wojna między Kryształowymi i Gwiezdnymi Elfami, w której tych drugich wspierały Demony Księżyca i Pieśni.
Pogłębiał się także podział między północnym, a południowym Nordaemarem, mimo, że oba obszary zamieszkiwały Kryształowe Elfy.

Pod koniec wojny, która trwała ok. 350 lat z przerwami, na świecie pojawili się ludzie i krasnoludy, ale to już część historii świata, nie elfów(acz Gwiezdnym Elfom do dziś zostało już tylko Thaveldrasill, gdyż resztę ziem na rzecz ludzkości utraciły).

Ten podział między Dziećmi Magii utrzymuje się do dziś.

Ale czemu w ogóle "Dzieci Magii"?
Termin ten, jak łatwo się domyślić, wiąże się z uzdolnieniami magicznymi elfów, którymi te dysponują od początku swej rasy. Najważniejsze, co powinniśmy wiedzieć, to nie tylko to, że elfy korzystają z magii. Najważniejsze jest to, że elfy magię rozumieją lub czują, zależy czy "Kryształ", czy "Gwiazda".
Pierwsi magowie i czarodzieje wszak wywodzili się od elfów właśnie, chociaż obie podrasy wyspecjalizowały się w różnych rodzajach magii i wiedzy o tej sztuce.